"استاکس‌نت" نام یک ویروس رایانه‌ای است که عنوان نخستین سلاح سایبری را به خود گرفته است. این ویروس در سال 1389 توانست تاسیسات هسته‌ای نطنز را تحت تاثیر خود قرار دهد. با توجه به پیچیدگی موجود در کدهای این ویروس و هدف مورد نظر آن کاملا مشخص است که سازمان‌های جاسوسی آمریکا و نیز رژیم صهیونیستی در این طرح مشارکت داشته‌اند.
پس از انجام این حمله سایبری، مقامات مختلف آمریکایی دست به صحبت در مورد آسیب‌پذیری تاسیسات حیاتی آمریکا در مقابل تهدیدات سایبری زدند. در یکی از این صحبت‌ها، ژنرال بازنشسته آمریکا به نام "مایکل هایدن" بیان داشت: «ما وارد مرحله جدیدی از نزاع شده‌ایم که در آن می‌توانیم از یک سلاح سایبری برای انجام تخریب‌های فیزیکی استفاده کنیم.»
شبکه خبری "سی‌بی‌اس" در همین راستا در تازه‌ترین گزارش برنامه "60 دقیقه" خود به بررسی بیشتر این سلاح سایبری پرداخته است. "لیام مورچو"، مدیر عملیاتی "سیمنتیک"، یکی از بزرگترین شرکت‌های آنتی‌ویروس جهان، در مورد میزان بزرگی کد استاکس‌نت به سی‌بی‌اس گفته است: «شما در مورد کدی صحبت می‌کنید که ده‌ها هزار خط می‌باشد. پروژه‌ای بسیار بسیار طولانی، بسیار خوب و حرفه‌ای نوشته‌شده، و بسیار مشکل برای تحلیل.»
وی در ادامه توضیح می‌دهد که استاکس‌نت به دنبال هدف خاصی بوده و هر رایانه‌ای را که وارد آن می‌شد تحت تاثیر خود قرار نمی‌داد. مورچو و تیم پنج‌نفره آن پی بردند که استاکس‌نت به گونه‌ای برنامه‌ریزی شده بود تا هر زمان که رایانه‌ای را آلوده می‌کند اطلاعات مربوط به آن را جمع‌آوری کرده و آنها را به دو وب‌گاه واقع در دانمارک و مالزی ارسال کند. البته وی اظهار می‌دارد که این دو وب‌گاه به وسیله یک کارت اعتباری سرقتی به ثبت رسیده‌اند و اپراتورهای آنها یافت نشده‌اند. با این حال وی مدعی شده است که توانسته است این تبادل اطلاعات را رصد کند.
سی‌بی‌اس در ادامه گزارش خود بیان می‌دارد که استاکس‌نت صرفا به دنبال یافتن کنترلر زیمنس واقع در یک کارخانه نبوده است، بلکه به دنبال کارخانه خاصی بود که دارای نوع خاصی از تجهیزاتی باشد که صرفا در نیروگاه‌های ایران و نه در هیچ جای دیگر جهان به کار گرفته شده‌اند. در واقع این ویروس تنها به دنبال خرابکاری در سانتریفیوژهای واقع در نیروگاه نطنز بود.
نظرات شما عزیزان:
تبادل صحبتهای ناگفته
