اینترنت هم كه وضعیت‌اش مشخص است، سرورهای فیلترینگ در شركت‌های ارایه خدمات پشته می‌شوند تا فیلترینگ «دلبخواهی» و «حساس به واژه» راه را بر مایی ببندد كه نه به دنبال ابتذال هستیم و نه با براندازان كار داریم و مثلا می‌خواهیم درباره ضریب  نفوذ اینترنت یا پزشكی و فرهنگ شفاهی و چه و چه مطلبی بخوانیم.

دلیل هم مشخص است؛ فیلترینگ سلیقه‌ای و از مبادی مختلف اعمال می‌شود.

اما سخنان سعید مهدیون در همایش «سرویس‌های جدید تلفن همراه، روندها و فرصت‌ها» پنجره‌ای جدید به آسمان مبهم فیلترینگ می‌گشاید. او می‌گوید: «در تمام دنیا كنترل و نظارت بر محتوای سرویس‌های ارزش افزوده،‌ وظیفه نهاد رگولاتوری است».

البته در این كه شرایط ویژه ایران به عنوان كشوری اسلامی متفاوت است و در چنین فضایی، مسوولان این حق را برای خود قایلند كه محتوای خاص و در معرض دید عموم را فیلتر كنند، حرفی نیست. اما باید از مهندس مهدیون خواست كه برای ادعای خود چند نمونه مطرح كنند و بگویند در كدام كشور دنیا اصلا MMS فیلتر می‌شود كه وظیفه‌اش به عهده رگولاتور باشد؟

ناگفته پیداست كه MMS رابطه‌ای بین دو فرد در دو طرف پیام است، بنابراین نهادهای نظارتی، چه رگولاتور و چه نهادهای دیگر اصولاً نباید به این حریم خصوصی، بدون شكایت یكی از دو طرف ورود كنند.